فریاد مرا از یاد برده‌ای همانند خزانی که در طلوع لحظه‌هایت غروب می‌کند.
کویر دلِ مرا دریاب که غریبانه و در اوج نا امیدی،‌ در تاریکی فرو می‌رود.
سقوط من، استیصال و درماندگی وجود توست
پس دریاب دل به غم نشانده‌ی مرا...
پس دریاب حال پریشان مرا...​

« غزاله طباطبایی »